“Als je doet wat je leuk vindt, dan hoef je niet te werken.” Dat was jarenlang het motto van Dick de Waard (65). Hij had zo ontzettend veel plezier in zijn werk als event manager bij Heineken, dat hij geen seconde bezig was met het feit dat zijn pensioendatum elke dag langzaam dichterbij kwam. Het overviel hem dan ook dat zijn werkgever hem op zijn 62ste vroeg hoe lang hij nog wilde blijven werken. Want met die vraag was hij zelf nog niet bezig geweest. Inmiddels mist hij de zakelijke telefoontjes niet meer.
“Iedereen vond het ontzettend jammer dat ik ging stoppen”
“Op 23-jarige leeftijd kwam ik, na een emigratie van 4 jaar naar Canada, terug in Nederland”, begint Dick de Waard te vertellen. “Ik heb toen op diverse functies gesolliciteerd en werd uiteindelijk aangenomen als vertegenwoordiger bij Heineken. Gedurende die jaren heb ik diverse commerciële functies bekleed Waarvan ik de laatste 25 jaar als event manager werkte. Dat was een geweldige periode!”
“Ik was verantwoordelijk voor alle drank logistieke zaken en de aankleding van diverse beurzen in binnen- en buitenland. Ik heb veel hoogtepunten mogen meemaken, zoals de Heineken Night of the Proms, Marco Borsato in de Kuip, het ABN AMRO World Tennis Tournament in de Ahoy en nog heel veel braderie feesten.”
“Toen ik 62 was vroeg mijn toenmalige leidinggevende hoe lang ik nog wilde doorgaan met mijn werk”, vervolgt Dick. Het is een vraag die voor hem uit de lucht komt vallen, omdat hij zelf nog helemaal niet bezig is met zijn pensioen. Simpelweg omdat de zestiger nog veel plezier beleeft aan zijn werk.
“Mijn motto is altijd geweest: als je doet wat je leuk vindt, dan hoef je niet te werken.” Dus op het moment dat zijn leidinggevende vraagt of het niet eens tijd wordt om na te denken over een pensioendatum, denkt Dick: doe ik mijn werk niet goed? Of word ik te oud voor dit vak? “Mijn leidinggevende beantwoordde deze vragen direct. Ik was nog steeds een hele goede event manager en mijn leeftijd speelde geen enkele rol, maar voor hem was het een gewone vraag.”
“Ik moest gaan nadenken over mijn toekomst”
“Ondanks dat ik mij nog nooit met mijn pensioen had bezig gehouden, ging ik daarna toch eens goed te rade bij mijzelf. Ik was op een punt in mijn drukke leven gekomen dat ik echt moest gaan nadenken over mijn toekomst. Ik vond mijn werk als eventmanager, ondanks de 60 tot 70-urige werkweken, nog steeds geweldig. En dat ik ook in de weekenden regelmatig werd gebeld of naar een bepaald event moest, vond ik niet erg. De waardering voor mijn inzet was meer dan voldoende.”
“Elke nieuwe opdracht was een geweldige uitdaging en ik genoot van de successen die ik met het team behaalde. Maar door de vraag van mijn leidinggevende vroeg ik mij af hoe lang ik mijn werk leuk zou blijven vinden. Daarbij waren er nog zoveel andere dingen die ik leuk zou vinden om te doen, maar waar ik tijdens mijn werkzame leven geen of onvoldoende tijd voor had. Denk aan onze kleinkinderen, vrijwilligerswerk, een boek schrijven en reizen met onze caravan door Europa.”
“Ik ben eens gaan kijken wanneer ik definitief met pensioen zou kunnen gaan”, vervolgt Dick. “Via mijn werkgever heb ik mij laten informeren over hoeveel pensioen ik had opgebouwd tijdens veertig jaar dat ik had gewerkt. Officieel had ik vanaf 65 jaar en 6 maanden recht op mijn AOW. Maar ik had vanaf mijn 25ste bij Heineken ook pensioen opgebouwd.”
“Mijn werkgever heeft mij vervolgens goed geïnformeerd over de diverse mogelijkheden. Zo had ik bijvoorbeeld in theorie vanaf mijn 61ste levensjaar kunnen stoppen. Als ik echter direct zou stoppen met werken, dan zou dat betekenen dat ik een aanzienlijk lagere maandbijdrage zou ontvangen dan wanneer ik tot de pensioengerechtigde leeftijd door zou werken. Zo is voor mij een berekening gemaakt voor elk jaar waarin ik kon besluiten met pensioen te gaan.”
“Als ik op mijn 65ste, zes maanden eerder dan de pensioengerechtigde leeftijd, met pensioen zou gaan dan zou ik met een zogenaamde overbrugging nog een aanzienlijk pensioen krijgen totdat ik mijn AOW zou ontvangen. Natuurlijk was het netto maandbedrag minder dan het salaris wat ik verdiende, maar uit navraag bleek dat wij een prachtig pensioen hadden in vergelijking met anderen. Financieel zat het allemaal wel goed.”
“Vreemd om te besluiten met pensioen te gaan”
“Uiteindelijk heb ik samen met mijn partner besloten om op 8 september 2016 definitief met pensioen te gaan. Op mijn verjaardag en dus exact 65-jarige leeftijd. Het was eerst een vreemd idee om te besluiten om met pensioen te gaan na in totaal bijna vijftig jaar in loondienst te zijn geweest. Ik was altijd maar druk bezig geweest met werken. Eerst bij de Koninklijke Marine, daarna in Canada en later bij Heineken.”
“Iedereen die ik erover sprak vond het ook ontzettend jammer dat ik nu al ging stoppen met werken. Zij zouden mijn positieve instelling, mijn werklust en vooral het gezamenlijk toewerken naar een gemeenschappelijk doel gaan missen.”
Ook voor Dick was het idee om te stoppen met werken wennen. Dat is de reden dat hij niet direct na zijn besluit met pensioen gaat. “Ik heb mijzelf ruim de tijd gegeven om aan het idee te wennen. In die periode kon ik onder andere mijn omgeving, zowel intern bij Heineken als de vele zakelijke relaties, in kennis stellen van mijn genomen besluit.”
“Daarnaast had ik voldoende tijd om na te denken over wat ik na mijn pensionering zou gaan doen. Zo ben ik voorafgaand aan mijn pensioen samen met mijn partner naar een Pensioen in Zicht-training geweest. Op kosten van Heineken ging ik samen met twintig andere aanstaande pensionado’s van verschillende bedrijven een week naar de Koog op Texel. Een geweldige ervaring was dat.”
Invulling van vrije tijd
“Eén dilemma was namelijk hoe ik mijn vrije tijd zou gaan invullen als ik zou stoppen met werken”, vertelt Dick. “Ondanks de schaarse vrije tijd die ik tijdens mijn werkende leven had, was golfen wel een hobby van mij geworden. Maar om nu na mijn pensioen elke dag op de baan te staan leek mij niet echt een zinnige invulling. Doordat ik niet meteen stopte met werken, heb ik echter voldoende tijd gehad om hier over na te denken.”
“Zo bedacht ik dat het misschien leuk zou zijn om mijn kennis en ervaring met reizen over te dragen aan andere reislustige mensen. Maar ik kon ook mijn kennis over het opzetten van beurzen en het organiseren van events misschien nog wel vermarkten. Uiteindelijk heb ik met mijn partner besloten om in ieder geval samen een mooie reis te maken naar Namibië en Botswana. En bij terugkomst een paar maanden de tijd nemen om te wennen aan het idee dat niets meer hoeft.”
“De anderhalf jaar tot aan mijn pensionering zijn voorbij gevlogen”, vervolgt Dick. “De drie maanden voordat ik met pensioen ging kon ik mijn opvolger gaan inwerken. Dat bracht de nodige rust met zich mee. Daardoor werd voorkomen dat ik op 9 september, de dag na mijn pensionering, direct aan de beademing zou liggen.”
“Alle events gingen door zonder mij”
“Voorafgaand aan de receptie, had ik mijn familie uitgenodigd. Mijn vader (91), moeder (86), drie zussen, twee broers, mijn kinderen en kleinkinderen waren aanwezig. Onder genot van een drankje en gebak werd ik door de kleinkinderen toegezongen met een eigen lied op de muziek van vader Jacob.”
“Aansluitend was er een receptie met 250 gasten; collega’s, oud-collega’s, zakelijke relaties, vrienden en familie. Daarnaast heb ik een heleboel mailtjes, telefoontjes en kaartjes gekregen van mensen die verhinderd waren. Het was een geweldig afscheid waar ik samen met mijn partner met ontzettend veel plezier op terugkijk. Om negen uur ’s avonds, na 42 jaar en 5 maanden bij Heineken, trok ik definitief de deur achter mij dicht.”
“Ik heb voor mijzelf besloten om direct na mijn pensioen de deur bij mijn werkgever definitief te sluiten. Ik had gezien hoe sommige oud-collega’s je namelijk telkens bleven lastigvallen met verhalen van vroeger of welgemeende goede tips. Ik wilde niet ook zo worden.” Wat daarbij hielp was een ervaring die een Dick een paar jaar voor zijn pensioen had.
“Een aantal jaar geleden ben ik zes maanden uit de roulatie geweest. En wat bleek? Alle events gingen gewoon door. Nergens stond in de krant: “vierdaagse Nijmegen gaat niet door” of “Concours Hippique International Official Rotterdam gaat niet door in verband met afwezigheid Dick de Waard”. Vanaf dat moment was ik er van overtuigd dat ik na mijn pensionering mijn werkzaamheden los kon laten in vertrouwen dat mijn opvolger en Heineken zouden voortzetten waar ik altijd met zoveel plezier aan had gewerkt.”
“Geen spanning, maar ontspanning”
“Enkele dagen na mijn afscheid op het werk zijn mijn partner en ik vertrokken voor een 23-daagse rondreis door Namibië en Botswana. In totaal hebben we zo’n 4700 kilometer gereden en elke kilometer was prachtig. We hebben veel dieren, natuurschoon en prachtige mensen gezien.”
“De eerste maandag na mijn vakantie ben ik op de fiets naar de sportschool gegaan om mijn ledenpasje te halen en daarna naar de Mediamarkt om te infomeren over een laptop. Na ongeveer drie uur fietste ik naar huis en voelde ik de tranen over mijn wangen lopen, terwijl ik dacht: dit is nu mijn leven. Geen zakelijke mail en telefoontjes meer.”
“Dat was de laatste keer dat ik dat gevoel had”, voegt Dick vlug toe. “Vanaf dat moment geniet ik van elke dag. Hoewel ik van plan was de eerste maanden niets te doen en te wennen aan het niet meer hoeven werken, verdween dat idee na een maand.”
“Inmiddels ben ik vrijwillig uitvaart consulent, bezoek ik één of twee keer per week de sportschool, assisteer ik een goede bekende bij de opzet van beurzen, hier en daar doe ik nog wat advieswerk en ik ben bezig met het schrijven van een boek over mijn werkzame leven bij Heineken.
“De titel zal “mijn 42 heerlijke heldere Heineken jaren” zijn met daarin allemaal anekdotes met betrekking tot de diverse functies die ik heb mogen bekleden. Inmiddels ben ik blij dat er niet meer constant werkmailtjes en -telefoontjes zijn. Geen werkdruk en geen spanning meer, maar ontspanning. Geweldig!”
