Mijn zoon vraagt wel eens wanneer ik met pensioen ga. Ik antwoord dan: jij weet niet hoe leuk ik dit vind.

Mijn zoon vraagt wel eens wanneer ik met pensioen ga. Ik antwoord dan: jij weet niet hoe leuk ik dit vind.

Kees Weterings (80) zette vele octrooien op zijn naam toen hij bij chemieconcern DSM werkte. Met zijn 58ste ging hij met pensioen. Voor adviesbureau IM-aces is de tachtigjarige chemisch technoloog nog steeds uitvinder.

“Thuis deed ik al chemische experimentjes toen ik een jaar of twaalf was. Ik gooide bijvoorbeeld koperdraadjes bij salpeterzuur, waardoor een mooie bruine damp vrijkwam. Dat was niet zo gezond, maar wel leuk natuurlijk. In de keuken, daar was mijn moeder niet zo blij mee. Wat mij fascineerde was de mystiek: welke reacties vonden er eigenlijk plaats als je zoiets zag?”

Uitvinder

“In 1956 begon ik met de studie chemische technologie aan de HTS in Dordrecht. Als scheikundige ben je vaak heel theoretisch bezig, terwijl je als chemisch technoloog ook iets produceert. Twee jaar nadat ik was afgestudeerd, werd ik aangenomen bij het chemiebedrijf DSM. Daar heb ik de rest van mijn carrière gewerkt.”

“Ik begon als het hulpje van een academicus, maar was op een gegeven moment een van de twaalf beste uitvinders van DSM. Ik heb vele uitvindingen gedaan op de gebieden van katalyse (een chemisch proces red.), kunstmest en technisch keramiek, wat gebruikt zou worden in automotoren.”

Vervroegd pensioen

“Toen bleek dat DSM veel te veel mensen in dienst had, is iedereen die 58 jaar of ouder was met een riante financiële regeling met vervroegd pensioen gestuurd. Ik vond het een verschrikking dat ik weg moest. Ik had het gevoel dat ik al uitgerangeerd was op mijn 58ste. Het heeft jaren geduurd voordat ik daar overheen was. Ik was gewend aan werkweken van zestig uur. Ik had wel hobby’s, maar daar kon ik niet al mijn tijd mee vullen. Gelukkig werd ik nog wel door verschillende bedrijven ingeschakeld als adviseur.”

Levensinvulling

“Op mijn 77ste lag ook dat werk al een tijdje stil. Ik las in de krant dat het adviesbureau IM-aces gepensioneerde adviseurs zocht. Het idee van IM-aces is dat veel ondernemingen in het midden- en kleinbedrijf geen geld hebben voor dure adviseurs, terwijl veel ervaren gepensioneerden bereid zijn hetzelfde werk voor minder te doen. Ik geef bedrijven advies als chemicus. Maar bij het adviesbureau werken bijvoorbeeld ook werktuigbouwkundigen, constructeurs en organisatiedeskundigen. Ik werd meteen de oudste adviseur. De oprichter vond dat geen probleem.”

“Dat ik nog steeds werk vind ik heel belangrijk, het geeft een invulling aan mijn leven. Op mijn manier lever ik een bijdrage aan de maatschappij.”

Recyclen

“Ik heb bijvoorbeeld advies gegeven aan een bedrijf dat een duurzaam wollen tapijt wilde maken. Tapijten hebben aan de onderkant altijd een rubberlaag. Daardoor moet je de vloerbedekking weggooien als het is versleten. Die firma wilde een tapijt maken dat niet een onderlaag had van rubber, maar van een andere chemische stof. Hierdoor kon de vloerbekleding wel worden gerecycled. Ook ontstond er minder verstikkende rook als het in brand vloog. Bij de ontwikkeling heb ik geholpen om allerlei chemische problemen op te lossen.”

Dat is niet het enige wat Weterings doet. De uitvinder heeft ook bedrijven geadviseerd over de recycling van varkensmest, de winning van zeldzame aarden (nodig voor het maken van smartphones red.) en het recyclen van dure materialen in computers.

Middagdutje

“Ik vind het leuk om oplossingen te bedenken. Meestal heb ik daar niet zo veel tijd voor nodig. Ik ben kennelijk geboren als uitvinder. Vroeger kreeg ik ingevingen als ik naar het werk fietste. Nu komen ze meestal als ik om twee uur een dutje doe. Als ik wakker word denk ik dan: dat ik daar nog niet aan gedacht heb!”

“Ik heb nooit gewerkt, maar een betaalde hobby gehad. Mijn zoon vraagt wel eens wanneer ik met pensioen ga. Ik antwoord dan: jij weet niet hoe leuk ik dit vind!”

Tekst & foto: Gijsbert van Dalen