Johan Kremer (70) is 13 september 36 jaar getrouwd met Helmie, ze hebben drie dochters. Johan heeft 28 jaar bij Shell gewerkt, waarvan de helft van de tijd in het buitenland, waardoor hij vervroegd met pensioen mocht op zijn 59e.
”Verrek, nu is het afgelopen,’ dacht ik toen ik vanuit Hong Kong naar Nederland vloog nadat ik mijn laatste grote opdracht voor Shell had afgrond. Ik had, nadat mijn pensioen begon op mijn 59e, nog vier jaar klussen voor ze gedaan en werk overgedragen, maar nu was het echt voorbij. Eerlijk gezegd: het voelde klote. Ik wist dat ik op een leeftijd was gekomen dat ik mijn tijd anders moest gaan indelen, terwijl ik me eigenlijk nog heel actief voelde. Maar ik wist natuurlijk ook al een paar jaar dat dit er aan zat te komen.”
Manusje van alles
“Het eerste wat mijn vrouw Helmie en ik deden na mijn pensioen was verhuizen uit Aalsmeer. We waren op zoek naar meer ruimte en rust en die vonden we in België, in Poppel, net over de grens. Ons huis staat op een perceel van 3600m2, dus er is altijd wel wat te doen. Zo onderhoud ik onze tuin, heb zelf een jeu de boules-baan aangelegd en onlangs de badkamer verbouwd. Bij Shell had ik een sturende en controlerende functie en nu maak ik dingen met mijn handen en ik moet zeggen: dat geeft heel veel voldoening. In de buurt kennen ze me ook al als het manusje van alles; als er iets gerepareerd moet worden, kloppen ze bij mij aan. Zo komt mijn metaal-en houtbewerking opleiding en werkervaring in mijn vaders aannemersbedrijf toch nog goed van pas.”
Bridge-, kook- en fietsclub
“Helmie en ik hebben in het dorp veel mensen leren kennen, omdat we samen de jaarlijkse nieuwjaarsborrel en de BBQ-avond organiseren. Tijdens een van die avonden is het idee voor een mannenkook- en fietsclub ontstaan samen met twee andere echtparen. Iedere maand koken de mannen een lekkere maaltijd voor de vrouwen, zodat die ook eens kunnen aanschuiven. Degene bij wie het is, stelt het menu samen, haalt de boodschappen en met drie mannen in de keuken maken we de gerechten. Ik heb nog geen specialiteit en Helmie kan nog steeds veel lekkerder koken dan ik, maar ik vind het heel leuk om te doen! Met dezelfde echtparen maken we iedere twee weken een fietstocht van zo’n dertig kilometer en drinken we een lekker wijntje na afloop. En dan heb ik ook nog een bridgeclub met acht mannen uit de buurt waar ik de coördinatie van doe. Ik probeer iedere week vijf man bij elkaar te krijgen. Die sociale contacten zijn heel fijn, zeker als je met pensioen bent.”
Waarom bellen ze niet?
“Het heeft voor mij echt even geduurd voordat ik mijn werk bij Shell kon loslaten. Ik was gewend om lange dagen te maken en zat gemiddeld zo’n driehonderd uur per jaar in het vliegtuig. Op de een of andere manier denk je als mens dat je onmisbaar bent, maar het leven gaat gewoon door als je er niet meer bent. ‘Waarom bellen ze niet’, dacht ik wel eens. Het is de realiteit waar ik mee om moest leren gaan. Maar na verloop van tijd ging het werk steeds verder van me af staan. In het begin van mijn pensioen stond ik standaard vroeg op, maar nu word ik wakker, lees ik een boekje en ga er rond een uur of half negen uit. Ik ben de afgelopen jaren dan ook veel rustiger geworden. Het leven bestaat niet meer uit ‘moeten’. Natuurlijk heb ik mijn afspraken, zoals met de bridge-, kook- en fietsclub, maar dat zie ik alleen maar als leuke uitjes.”
Tekst Jessica van Zanten
