Alleke is een geboren verzorgster, wat voor veel vrouwen ongetwijfeld herkenbaar is. Vooral vroeger werd dit met de paplepel ingegoten, tegenwoordig gaat het allemaal anders.
Column: besef
Beetje saai misschien maar werkelijk waar, het percentage tevreden gasten in mijn B&B is hoog. Hoe dat komt? Tja, wie zal het zeggen. Blijkbaar is mijn instelling goed en ben ik een geboren verzorgster. Vast heel herkenbaar voor vele vrouwen denk ik zo. Eerst zorgen we voor onze kinderen, dan voor onze bazen en collega’s en later voor onze ouders. Die vanzelfsprekendheid van zorgen zit er erg ingebakken en zal soms ook wel een karaktertrek zijn, bij mij tenminste wel. In tegenstelling tot het gebruikelijke was mijn vader altijd druk bezig met het iedereen naar de zin te maken. Hij was zijn tijd vooruit en was altijd druk in de weer voor anderen.
Tijdsgeest
Het heeft vast ook te maken met de tijd waarin je opgroeit. Vroeger werd het als vanzelfsprekend beschouwd dat je als meisje zorgzaam was. Je speelde met poppen en met een ministrijkplankje en fornuisje waarop in een minikoekenpan voor alle vriendinnetjes pannenkoekjes werden gebakken. Net zo min als een jongen met poppen speelde zonder te worden uitgelachen speelde jij met een auto. Ik denk dat het tijdsbeeld in de loop der jaren aardig veranderd is. Je ziet erg veel jonge vaders liefdevol met hun kroost in de weer; en technisch lego? Mama helpt straks wel want dat kan ze heel goed, hoor ik tegenwoordig .
Blij van creativiteit
Vanmorgen was er weer een erg tevreden gaste. Ze verzekerde me een mooie recensie op internet te zetten en schreef een lief stukje in mijn gastenboek. Heerlijk voelt dat, die waardering voor mijn zorg. Gisteren kreeg ik telefoon van de dame die enkele maanden geleden hier was met haar vriendinnen. Er komt een vriendin over uit het buitenland, we willen volgende week graag weer komen want het was zo fijn bij jou. We willen wel graag schilderen hoor. Oh fijn denk ik, dat is weer een andere insteek wat verzorgen betreft, want mensen worden blij van creativiteit. Het gezin van vorige week was helemaal in hun nopjes. Ze vonden het heerlijk om de hele ruimte voor zichzelf te hebben en in de ochtend getrakteerd te worden op een ontbijt. Iedereen stak de handen uit de mouwen en liep ik wat verwonderd en overbodig in de rondte. Deze kinderen waren erg in de weer en een van hen schreef een erg aardig stuk in mijn gastenboek.
Tijd voor mezelf?
Maar ………wordt het onderhand niet tijd dat ik meer aan mezelf ga denken?
Enkele weken terug was er een al wat ouder echtpaar, hun doel was om alle familie in de omgeving te bezoeken. Door de telefoon werd mij gevraagd of mijn B&B geschikt was voor iemand met een beperking want de dame in kwestie had een beroerte gehad en is daardoor eenzijdig verlamd. De kamers zijn boven hoor antwoordde ik waarschuwend. Aan welke kant zit de leuning? Rechts! Oh dan moet het lukken zei de heer. Mocht het niet gaan antwoordde ik, dan zetten we een bed in de verblijfsruimte, er is plek genoeg. Uw vrouw kan gebruik maken van het toilet in mijn privéruimte zodat ze geen trap op hoeft.
Zo gezegd zo gedaan en alles verliep naar wens. De tocht op de trap werd beperkt tot een keer per dag omdat ze er voor kozen om boven te slapen maar toen ze na 5 dagen afscheid namen vertelden ze me dat ze het erg fijn vonden bij me, maar dat het gebruik van de trap erg zwaar was geweest. Ze hadden zelf besloten om te komen dus ze wilden er verder niet over zeuren maar eigenlijk kon het niet meer………
En ik……….!!! Waar zeur ik nou over, niks met de benen omhoog maar de dag plukken en dankbaar zijn datmijn lichaam mij nog zo goed van dienst is. En ik verzorg ………met liefde……..
Alleke
