Wim neem regelmatig een proefabonnement op de krant. Lekker bij het ontbijt het nieuws tot je nemen. Maar heeft hij daar nu echt de krant voor nodig?
Column: een abonnement op de krant
Ik loop de acht trappen af van mijn appartement naar de begane grond om de krant uit het postvak te halen. Beetje lichaamsbeweging is niet verkeerd. Ik kijk op mijn horloge, het is inmiddels bijna half elf. Ik voel me een beetje schuldig richting de bezorger die voor dag en dauw de krant in mijn brievenbus heeft gestopt.
Ik voel me minder schuldig naar de krantenmakers. Eigenlijk is die papieren krant al rijp voor de kattenbak: allemaal oud nieuws van gisteren. Bij mijn eerste kop koffie vanmorgen – de lekkerste van de dag! – heb ik al het ‘echte’ nieuws gehoord via de verschillende journaals op tv en gelezen op internet.
Pas na het ontbijt, de ochtendrituelen in de badkamer en het hijsen van mijn lichaam in lekker makkelijke vrijetijdskleding, ga ik naar beneden. Ik ben niet iemand die in alle vroegte in ochtendjas de krant gaat halen. Behalve dat ik me daar niet plezierig bij voel, loop ik ook de kans om zo vroeg al iemand tegen te komen, die wellicht om een praatje verlegen zit. En daar moet ik niet aan denken. Nee hoor, ik heb geen ochtendhumeur, maar wel een gebruiksaanwijzing. Het eerste half uur na het opstaan tot ik mijn eerste shot cafeïne heb gehad, moet je alleen niet in mijn buurt komen.
Met de krant in mijn hand loop ik het trappenhuis weer in. Beide liften zijn beneden, heel aanlokkelijk om in te stappen. Nee, niet doen! Ik besluit ook weer naar boven te lopen. Ook die inspanning heb ik weer verricht. Licht hijgend (ik moet toch eens iets meer aan mijn conditie gaan doen) leg ik de krant voor me op tafel. Ik bekijk de foto’s, lees koppen en hier en daar een inleiding van een nieuwsbericht. Als het goed is, weet ik nu alle ins and outs daarvan. De rest van de tekst is normaliter een uitgebreide toelichting. Tenminste, zo heb ik geleerd om teksten te schrijven voor de krant en voor internet.
Op die manier loop ik snel de eerste pagina’s door. Bij het regiokatern gaat het iets langzamer. Ik scan de pagina’s nu behalve op de koppen, ook op de naam van de gemeente waar ik zo lang heb gewerkt. De krant lezen ’s morgens was verplicht: de tekstjes over onze gemeente moesten (digitaal) ‘geknipt’ worden en via intranet aan iedereen beschikbaar worden gesteld. Dat scannen op de plaatsnaam zit er dus nog steeds in.
Het sportkatern gaat eveneens heel snel. Alle nabeschouwingen zijn aan mij niet besteed. Ik ben best een sportliefhebber. Ik zie bijna alles heel graag, maar als de wedstrijd is gespeeld dan is het voor mij over en uit. Je wint, je verliest of je speelt gelijk. Dat is sport. Toch?
En dan kom ik op de pagina die ik wel helemaal lees: de strips. Met (meestal) een glimlach op mijn tronie blader ik snel door de laatste pagina’s heen.
Zo de krant is uit. Binnen een kwartier helemaal klaar. Ik heb de dagelijkse column en hier een daar een stukje tekst gelezen. Ik heb geen belangstelling voor al die opinies en meningen van de zogenaamde deskundigen. En dan blijft er in feite weinig over…
Het langste heb ik gekeken naar de advertenties van last minute vakanties en uitstapjes van een paar dagen met verblijf in een hotel.
Deze krant maakt onderdeel uit van het derde ‘proefabonnement’ van 4 weken na mijn pensionering. Als de krant zelf niet komt met een mooie aanbieding, dan ‘win’ je het wel bij een actie van een winkelketen of openbaar vervoerder. Een dezer dagen zal ik wel weer een telefoontje krijgen: “we hebben een hele mooie aanbieding voor u om het proefabonnement om te zetten in een definitief abonnement.”
“Nee, dank u wel, ik heb geen belangstelling.” Ik pieker er niet over. Eigenlijk heb ik al spijt dat ik deze proefsessie toch weer heb besteld. Het is alleen maar lastig als je zomaar onverwacht weer eens naar je eigen stekkie op de Veluwe wil gaan, een last minute of een paar dagen een hotelletje wil boeken.. Zit de brievenbus binnen een paar dagen weer stampvol en moeten we daarvoor weer eerder naar huis….
Ja hoor, ik weet dat als je een écht abonnement hebt, je de krant ergens anders kan laten bezorgen. Maar dat werkt niet als je spontaan besluit ‘nu’ weg te gaan.
Ik besluit voor mezelf dat dit het allerlaatste proefabonnement is dat ik neem.
Alhoewel, misschien hartje winter…
Wim
Wil je reageren? Mail me via vermeijmeringen@ziggo.nl
