In de gastcolumn van Fenna schrijft ze over haar waarneming dat sommige gewaagde outifits of items leuk zijn als je jong bent, maar als je ouder wordt 'ligt het vast aan de leeftijd'
Column: Hoe ouder hoe gekker
Afgelopen zomer had ik mijn linker teennagels oranje en mijn rechter teennagels groen gelakt. Toen ik met open schoenen op een terras zat zei een vrouw tegen mij: ‘Hoe ouder, hoe gekker!’. Ik moest er eerst om lachen, ondanks dat ik vroeger mijn nagels ook van allerlei kleuren voorzag.
Op de middelbare school waren mijn nagels altijd gelakt, maar nooit met roze of rood; zoooooo tuttig! Nee, mijn nagels waren groen, blauw, bruin (wat ik erg netjes maar net niet tuttig vond) of zwart. De reacties waren: ‘gedurfd’, ‘leuk’, ‘ga-ik-ook-doen’, maar nooit ‘gek’. Hebben die verschillende reacties met de mode te maken of met de leeftijd? Ik vrees het laatste.
Sommige dingen zijn immers leuk, stoer of gedurfd bij jonge mensen, maar zodra een bepaalde leeftijdsgrens is overschreden zijn de reacties eerder in de trant van ‘moet je hem nu eens zien’, of ‘die heeft last van een midlife-crisis’, of wat dan ook.
Spoor ik niet helemaal als ik kleurrijke kleren of stoere laarzen draag, of mijn nagels in een afwijkende kleur lak? Op deze leeftijd? Ik vind van niet, anderen denken daar vaak anders over.
Maar… de eerlijkheid gebied mij het volgende op te biechten: heel soms betrap ik mezelf er namelijk op dat ook ìk die vreselijke gedachtes heb over ouder worden. Kortgeleden zag ik een man op straat lopen; hij was al ‘op leeftijd’ en had er duidelijk moeite mee dat hij ouder werd. Dat was te zien aan zijn gezicht, haar, kleren, gedrag.. Mijn eerste gedachte was: ‘Moet je hem nu eens zien! Wat een aansteller’.
Oeps.
Dat was schrikken, dat ik zo over hem dacht. Maar toch projecteerde ik zijn uiterlijk, zijn gedrag en mijn reactie daarop direct op mezelf; zie ik er voor de buitenwereld ook zo uit? Als iemand die zich aanstelt? Die met alle macht nog mee moet doen met de jongeren? Moet ik mij gaan inhouden? Wat een dilemma!
Maar na wat overpeinzingen realiseerde ik me dat ik bezig was met wat anderen vinden van mijn kleding en gedrag, in plaats van met wat ìk prettig vind. Toen klaarde gelukkig de lucht weer op ben ik direct mijn teennagels groen en oranje gaan lakken. En heb ik het in gedachten goed gemaakt met de man op straat.
Fenna Korthals Altes is een reële optimist. In het besef dat het leven goed is geniet ze er met volle teugen van – hierin vaak bijgestaan door vriendinnen, vriendje en kat. Ze wil zich zo lang mogelijk vrij voelen en heeft daarom als levensvisie om verder te kijken dan ‘hoe het hoort’. Voor Paradijsvogels Magazine beschrijft ze met scherpe blik en prettige zelfspot de dilemma’s die dit met zich meebrengt.
