De kleinkinderen van Wim moeten weer naar school en dat roept automatisch herinneringen op aan de vakanties met zijn eigen kinderen.
Column: We gaan weer naar school
De schoolvakanties zijn voorbij. Mijn kleinkinderen en schoondochters gaan weer naar school. De oudste knullen gaan naar groep vijf, mijn kleindochter naar groep drie en het jongste kereltje gaat weer naar zijn peuterschooltje. De moeders zijn allebei juf. De ene al jaren, de ander heeft dit jaar haar (avond)opleiding afgerond en staat voor het eerst zelfstandig voor de klas. Nu geen stage meer. Ik vind het geweldig dat ze die opleiding heeft gedaan, terwijl ze toch ook een gezin heeft met twee kids. Chapeau!
De echte hitte is – gelukkig voor scholieren en andere harde werkers – voorbij. Wat hebben de vakantiegangers prachtig weer gehad! Vroeger was het de helft van de vakantieperiode mooi en andere de helft slecht weer. Zo mijmert het onbestuurbare mechanisme in mijn hoofd over de tijd dat we zelf met de kinderen op vakantie gingen. Lang geleden dus…
… zoals die vakantie in Les Sables d’Olonne in de Vendée. Door een gevalletje pech met de caravan en de hulp daarvoor van een campingeigenaar, hebben wij een paar dagen op zijn zeer rustige camping gestaan. We kregen er met het uur steeds meer de kriebels. Niet omdat het er vies was, nee, juist omdat het er extreem schoon was. Als de man gras maaide en een plukje onkruid zag, werd de maaier stopgezet en het onkruidje verwijderd. En voor ons gevoel was hij ook steeds bij het sanitair als wij er gebruik van wilden maken. Daarna zijn we naar een heerlijk ordinaire Camping Municipal gegaan.
… of zoals het jaar dat we kozen voor Denemarken omdat we de hitte van Zuid-Europa wilden ontlopen en er twee weken ruim 30 graden hadden. Die vakantie eindigde voor ons in mineur. Mijn vrouw droomde in de laatste nacht van de vakantie dat haar vader (al jaren hartpatiënt) langs kwam. Hij vroeg haar of hij ‘mocht gaan’. De volgende ochtend kregen we bericht dat hij was overleden. Was het een droom of een visioen…?
… of die vakantie in Tsjechië. De eerste vakantie zonder onze oudste zoon. We kregen in die twee weken maar liefst vijf lekke banden met onze trouwe Lada. Op bijna iedere straathoek was destijds een bandenservice waar voor een paar gulden de band werd gemaakt. Met die auto heb ik heel veel lekke banden gehad. De garage had geen idee waar dat aan lag. ’t Was vast een maandagochtendauto.
Onze jongste zoon heeft toen wel in de praktijk geleerd hoe je een autoband moet verwisselen.
De geschiedenis herhaalt zich, er zijn overeenkomsten met destijds. Gelukkig niet met een vader die langs komt. Maar mijn oudste zoon was twee weken in Denemarken, en jawel: ruim 30 graden! De jongste was in het zuidoosten van Duitsland en ging ook even toeren in Tsjechië. Ik kreeg een app’je met een foto van een ‘Pneu Servis’. “Kennen jullie deze nog? Eén keer raden waar we zijn“. Nee, hij had geen lekke band. Nostalgie…
Wij hebben deze weken vooral doorgebracht in ons chalet op de Veluwe. In de eerste week van hun vakantie hebben we de twee oudste kleinzoons een paar dagen meegenomen. De een is inmiddels 8, de ander nog net 7, ze schelen zes weken. Het was echt een feestje met die knapen. In de laatste week is onze kleindochter er ook geweest. Wilde heel graag een nachtje logeren bij opa en oma, maar alleen in het ‘vakantiehuisje‘. En de jongste, onze kleinzoon van 3½, wil wel logeren, maar dan ‘thuis in de flat’.
Ja, de jongste twee hebben wel een eigen willetje!
Ik zit nu in mijn chalet achter mijn laptop. Ik kijk naar buiten en zie de kleurenpracht van de hortensia’s die we dit voorjaar hebben geplant. Allemaal doen ze het goed, geen probleem met hitte en droogte. Slechts twee grote struiken, die ik in het najaar had verplaatst, hebben het niet overleefd.
Onze fruitboompjes hingen dit jaar overvol. Zo’n grote oogst hebben we nog nooit gehad. De meeste appeltjes en peertjes zijn wel klein. En heel vervelend: het fruit is ook weer een prooi van de wespen. Iets te vroeg hebben we toch maar de onbespoten vruchten geoogst. In drie categorieën: mooie gave appels, appels met een vlekje en de wegwerpexemplaren (aangevreten door de insecten). De mooie appels bewaarden we zo koel mogelijk en met de kleintjes en de licht beschadigde exemplaren hebben we in het chalet meteen een heerlijke appeltaart gebakken. Omdat er een weekje zat tussen de noodzaak van het plukken van de Elstar en de Jonagold heeft dit bakproces zich herhaald. De tweede taart lukte beter dan de eerste, niet alleen qua smaak, maar vooral als oogstrelend geheel. Oefening baart appeltaart…
Het bewaren van de appels bleek te lastig in die hete periode. Dus ook thuis hebben we de vruchten omgezet in taarten. Thuis hebben we een heel ander type oven en de eerste taart was niet om aan te zien. Gelukkig was de smaak nog wel aardig. Met een aangepaste oveninstelling hebben we daarna nog twee taarten gemaakt. Deze mooie exemplaren liggen in de vriezer. Te wachten op een goede aanleiding.
Tijd voor koffie. Stukje appeltaart erbij?
